چرا موسیقی نون خ یادآور آهنگ خواننده مشهور ترکیه‌ای بود؟
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۰۶۶۳۶
آهنگساز سریال «نون خ» در پاسخ به اینکه چرا در تیتراژ قسمت پایانی سریال، از موسیقی ترکیه‌ای بهره گرفته است؟ چنین توضیح می‌دهد: موسیقی قطعه «لیلیم لی» اصالتی کردی دارد. ممکن است برخی پس از گوش دادن اثر در تیتراژ پایانی سریال، قطعه بازخوانی شده توسط ابراهیم تاتلیس (خواننده ترک) برایشان یادآوری شود، ولی این خواننده به دلیل کُرد بودنش چند تا از ملودی‌های فولکلور کردی همانند «لیلیم لی» را به ترکی برده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صادق آزمند ـ آهنگساز سریال «نون خ» ـ در ادامه توضیحاتش می افزاید: اگرچه قدمت و اصالت این آثار به موسیقی کُردی برمی‌گردد، اما چون از یک خواننده مطرح ترکیه‌ای شنیده شد، خیلی‌ها این قطعه را به عنوان یک اثر ترکی می‌شناسند.
از او می پرسیم «کردی ترکیه یا کردی ایران؟» که چنین پاسخ می دهد: موسیقی‌هایی که در سریال استفاده کردم، موسیقی کردستان بود؛ به گونه‌ای که مثلا کردهای خراسان را که کرمانج هستند را در نظر گرفتم ولی باید بدانیم که کردهای ترکیه نیز کرمانج هستند. به همین جهت سعی کردم سیری در موسیقی کردستان داشته باشم و تمامی لهجه‌ها را در نظر بگیرم. البته «لیلیم لی» سروده استاد بی بدیل و پر آوازه کرد، «استاد هیمن موکریانی» است. در نتیجه موسیقی «لیلیم لی» را که در سریال شنیدیم به اصل خودش برگشت.
آزمند در ادامه درباره عهده‌دار بودن ساخت موسیقی سریال «نون خ ۳» اظهار می کند: برای ساخت بخش به بخش موسیقی این سریال بسیار فکر شده است؛ چون این سریال با دیگر فیلم‌هایی که ساخت موسیقی آنها را بر عهده داشتم دارای تفاوت‌هایی بود. اول اینکه این سریال طنز بود و خارج از کمدی بودنش، تمام درد و دل مردم کردستان را توانست به تصویر بکشد.
او ادامه می‌دهد: بیشتر تمرکزم برای ساخت موسیقی سریال «نون خ»، روی موسیقی فولکلور بود؛ زیرا کشور ما با توجه به قدمت بسیار بالایی که دارد، هر منطقه از آن دارای موسیقی خاص خود است. در کنار کلیه مناطق ایران، مناطق کردنشین ایران از یک موسیقی فولکلور تمام عیار غنی بهره مند است. به همین جهت تصمیم گرفتم موسیقی‌هایی را بر اساس فواصل موسیقی مقامی کردستان که ملودی آنها ۱۰۰۰ سال قبل ساخته شده است، بسازم.
این آهنگساز اضافه می‌کند: تنها سعی کردیم به عقب برگردیم و از فضایی برای یک سریال کمدی استفاده کنیم که از دل فرهنگ آن مردم باشد؛ در نتیجه ملودی‌هایی بر اساس ملودی‌های غنی و مقامی خود آنها که ممکن است حتی فراموش شده باشد، ساخته شد و تا آنجا که می‌دانم حداقل خود مردم کردستان کار را دوست داشتند.
در بخش پایانی مصاحبه از این هنرمند علت بی‌توجهی به موسیقی فیلم را در سینما و تلویزیون جویا می‌شویم. اظهار می‌کند: خیلی مهم است که تهیه کننده و کارگردان به موسیقی فیلم بها بدهند. خیلی وقت‌ها تهیه کننده‌ها به دنبال تمام کردن کار با کمترین هزینه هستند؛ در نتیجه یا موسیقی فیلم ساخته نمی‌شود و از آثار دیگر برمی‌دارند و اگر هم ساخته شود کار درخوری نیست و توسط آهنگسازی حرفهای تولید نشده است./ایسنا
بیشتر بخوانید
موسیقی«نون.خ» صدای مردم کُرد است چرا نباید از موسیقی ترکیه برای «نون خ» استفاده کرد؟منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۰۶۶۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرفهای جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد
اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.
گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.
دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟
من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.
گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟
گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.
نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.
از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟
من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.
به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟
تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برایشان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟
به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.
ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟
در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان